Rynek

Wrocławski rynek skupiał życie całego miasta.

W jego narożnikach zbiegały się dwie najważniejsze ulice miasta.

Plac otaczały kamienice, o które zabiegały bogate rody kupieckie.

Sam plac był wolny od zabudowań, nie licząc zabudowań wykorzystywanych do handlu (sukiennice, ratusz)

Jego granice wytyczono najpóźniej w 1242 roku.
Nazwa obowiązuje od 1350 roku. Pochodzi od niemieckiego słowa ring-pierścień. Pusty pierścień wkoło zabudowy śródrynkowej.

Zachodnia część rynku nosiła nazwę targu wełny.

Decyzją Henryka Brodatego w 1232 roku zlikwidowano targ ołbiński.
Handel miał się od tąd skoncentrować w nowo wytycoznym rynku głównym.

Na jego obszar wyznaczono prostokątny plac o wymierach 212x175 m. Krótszy bok to północny i południowy. Handlowano na nim m.in. pieczywem, tłuszczem, płutnem, wyrobami metalowymi. Na rynku działały także punkty usługowe, np. krawieckie i szewskie. Początkowo działalność była prowadzona w drewnianych budach , a murowane obiekty pojawiły się dopiero pod koniec XIII wieku.

Powierzchnie powiększał rynek pomocniczy, na którym później skoncentrował się handel solą (południowo-zachodni narożnik).
Podobnej wielkości północno-zachodni plac przeznaczony pod cmentarz i pod kościół Parafialny świętego Wawrzyńca (później św Elżbiety).


Przeniósł tam dom kupców zwany później sukiennice.
Wzniesiono kramy i magazyny.












Rynek za czasów panowania czeskiego.

Skupiał handel europejski i lokalny.
Na jego budowe w 1200 roku zapisano pierwszy wydatek w rachunkach miejskich.
W 1300 istniał już nie wileki dwu - kondygnacyjny budynek.
Obok ratusza od stron północnej w sukiennicach mieściło się 40 sklepów wielkich kupców, importatorów sukna i pośredników w handlu z miastami Europy.

Dalej, w następnym budynku, 48 kramów bogatych handlarzy z wyrobami metalowymi, złotymi, pasmanterią, a od XV wieku także jedwabiem.

Sąsiadowały z nimi dwa budynki smurtuzum 38 kramów płóciennych.

Także poszczególne części rynku pełniły ściśle określone funkcje:
Na miejscu pomnika Fredry-targ rybny
Na jatkach książęcych-handel mięsem
Plac solny-handel solą
Zachodnia strona- targ wełny

Piwnica świdnicka powstała w XV wieku – nazwa od piwa ze świdnicy na które mieli wyłączność.


Reasumując

Wrocławski Rynek to od ponad 750 lat najważniejszy plac miasta. Powstał w XIII wieku, ale zgodnie z treścią średniowiecznych dokumentów dopiero w latach 30. następnego stulecia ostatecznie ustaliła się hierarchia poszczególnych placów średniowiecznego Wrocławia. Dzięki mocno rozwinietemu hadlowi oraz imponującym świątyniom "nasze" miasto stało się wówczas jednym z najbardziej liczących się w Europie.

Dziś...

Rynek Główny we Wrocławiu przez cały rok zapewnia liczne atrakcje kulturalne i rozrywkowe. Dlatego jest miejscem, którego żaden turysta nie ominie. A są ich tysiące zarówno z kraju jak i z całego świata. Międzynarodowa atmosfera Wrocławia jest odczuwalna szczególnie na Rynku, gdzie spotykają się turyści, biznesmani oraz mieszkańcy. Biorą oni udział w imprezach rozrywkowych, zwiedzają zabytki, korzystają z restauracji. Rynek we Wrocławiu to miejsce zawsze żywe, pełne ludzi, ciekawych wydarzeń - miejsce, które koniecznie trzeba zobaczyć na włsne oczy.

Literatura:

1. Teresa Kulak, "Wrocław. Przewodnik historyczny", Wrocław 2000, s. 22-26, 55.
2. Beata Maciejewska, "Wrocław. Dzieje miasta", Wrocław 2003, s.32.